-
1 palnąć
глаг.• бить• колотить• стрельнуть• ударить• ударять* * *paln|ąć\palnąćięty сов. разг. 1. выпалить, пальнуть;2. выпалить;\palnąć kazanie (mówkę) прочитать нотацию;
3. хлопнуть, треснуть; ударить;\palnąć pięś-cią-w stół ударить кулаком по столу; ● \palnąć głupstwo а) ляпнуть; сморозить глупость;
б) сделать глупость, совершить ошибку+3. walnąć
* * *palnięty сов. разг.1) вы́палить, пальну́ть2) вы́палитьpalnąć kazanie (mówkę) — прочита́ть нота́цию
3) хло́пнуть, тре́снуть; уда́ритьpalnąć pięścią w stół — уда́рить кулако́м по́ столу
•Syn:walnąć 3) -
2 kazanie
сущ.• проповедь* * *kazani|e☼ проповедь ž; поучение;prawić (wygłaszać) \kazanie читать проповедь;
palnąć (wyciąć) komuś \kazanie перен. прочесть нотацию кому-л.;● siedzieć jak na niemieckim (tureckim) \kazanieu ничего не понимать, сидеть как дурак (дурак дураком)
* * *спро́поведь ż; поуче́ние- siedzieć jak na tureckim kazaniuprawić (wygłaszać) kazanie — чита́ть про́поведь
-
3 kazanie
kazanie [kazaɲɛ] ntwygłosić \kazanie eine Predigt halten, predigen -
4 paln|ąć
pf (palnęła, palnęli) Ⅰ vt pot. 1. (powiedzieć bez namysłu) to blurt (out)- „to kłamstwo!”, palnęła ‘it’s a lie!,’ she said impetuously a. blurted out2. (powiedzieć energicznie) palnąć mówkę/kazanie to launch into a tirade Ⅱ vi 1. (strzelić) to shoot- palnął sobie w łeb pot. he shot himself2. (uderzyć) to bang- palnąć pięścią w stół to bang the table with one’s fistⅢ palnąć się (uderzyć się) to bang oneself (w coś on sth)- palnęła się głową o futrynę she knocked a. banged her head on the window frame- popatrzył i palnął się w czoło he looked on and struck his forehead with the palm of his hand■ palnąć głupstwo a. gafę pot. to put one’s foot in it pot., to put one’s foot in one’s mouth pot., to drop a brick GB pot.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > paln|ąć
-
5 Gebet
fig jemanden ins Gebet nehmen prawić, palnąć pf k-u kazanie
См. также в других словарях:
palnąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVa, palnąćnę, palnąćnie, palnąćnij, palnąćną, palnąćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} uderzyć mocno, walnąć, kropnąć, grzmotnąć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Palnąć… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kazanie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. kazać. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}kazanie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. kazanieań {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
palnąć — dk Va, palnąćnę, palnąćniesz, palnąćnij, palnąćnęła, palnąćnęli, palnąćnięty, palnąćnąwszy 1. pot. «uderzyć, zadać cios, ugodzić; walnąć» Palnąć pięścią w stół. Palnąć kogoś w plecy. 2. pot. «strzelić» Palnąć sobie w łeb. ◊ Palnąć z bata, z bicza … Słownik języka polskiego
kazanie — n I 1. rzecz. od kazać. 2. lm D. kazaniezań «przemówienie wygłaszane przez duchownego do wiernych, zwykle w czasie nabożeństwa; tekst pisany takiego przemówienia» Kazanie o miłości bliźniego. Mieć, wygłosić kazanie. ◊ Siedzieć, czuć się, być jak… … Słownik języka polskiego
wypalić — dk VIa, wypalićlę, wypalićlisz, wypalićpal, wypalićlił, wypalićlony wypalać ndk I, wypalićam, wypalićasz, wypalićają, wypalićaj, wypalićał, wypalićany 1. «zniszczyć coś ogniem, żarem, wysoką temperaturą; spalić do ostatka; także: paląc wydrążyć»… … Słownik języka polskiego
